
Zniesiony zakaz pracy
dla opiekunów dzieci z niepełnosprawnościami
Po podpisie Ustawy o świadczeniu wspierającym przez Prezydenta RP możemy z radością powiedzieć, że główny postulat Komitetu Inicjatywy Ustawodawczej „STOP zakazowi pracy” został spełniony: rodzice chorych dzieci – jeśli będą chcieli, to będą mogli i pobierać świadczenie pielęgnacyjne, i podjąć pracę.
To rozwiązanie, znacząco poprawia sytuację rodzin dotkniętych niepełnosprawnością. Jesteśmy dumni, że mogliśmy mieć w tym udział.
Kolejną korzystną zmianą jest objęcie zasiłkiem rodzin prowadzących działalność rolniczą a także – co bardzo ważne – objęcie zasiłkiem wszystkich chorych dzieci w rodzinie.
Bardzo nas cieszy zwiększenie podmiotowości osób z niepełnosprawnością poprzez przyznanie świadczenia wspierającego bezpośrednio im, nie zaś opiekunom.
Niestety, nie ma rozwiązań idealnych. Ustawa o świadczeniu wspierającym, mimo zalet, ma też wady. W politycznym starciu uzyskaliśmy maksimum tego, co można było w obecnych warunkach. Podstawową wadą jest zbyt wysoki próg dostępu do świadczenia wspierającego dla dorosłych.
Sejm odrzucił postulowane przez nas – i całą stronę społeczną – poprawki o przyznaniu świadczenia wspierającego osobom, które uzyskały minimum 50 pkt. w skali określającej potrzebę wsparcia. Jeśli w praktyce okaże się, że taka konstrukcja przepisów niewystarczająca dla potrzebujących, będziemy o tym informować i dążyć do zmiany prawa. Przypominamy, że skala ta jest ustalana na poziomie rozporządzenia właściwego ministra i do jej zmiany nie trzeba nowelizacji ustawy.
Dziękujemy wszystkim, bez których zaangażowania te pozytywne zmiany, będące sporym krokiem we właściwym kierunku, nie miałaby miejsca.
W imieniu Komitetu Inicjatywy Ustawodawczej „STOP zakazowi pracy”
Wojciech Zięba
pełnomocnik Komitetu
Magdalena Guziak-Nowak
zastępca pełnomocnika komitetu

Z zadowoleniem przyjęliśmy wiadomość, że Sejm i Senat uchwaliły ustawę o świadczeniu wspierającym. Zasadniczo poprawia ona sytuację rodziców i opiekunów, którzy codziennie opiekują się najciężej chorymi dziećmi i którzy do tej pory nie mogli zarabiać, otrzymując jednocześnie świadczenie pielęgnacyjne. To znacząca zmiana, poprawiająca warunki życiowe dzieci z niepełnosprawnościami.
Cieszy nas, że ustawa realizuje postulaty Komitetu Inicjatywy Ustawodawczej „STOP zakazowi pracy”:
- Przede wszystkim znosi zakaz pracy dla opiekunów dzieci z niepełnosprawnościami (do 18 r.ż.), pobierających świadczenie pielęgnacyjne;
- Znosi też zakaz prowadzenia gospodarstwa rolnego w tej samej sytuacji;
- Rodzice otrzymają świadczenie pielęgnacyjne na każde chore dziecko.
Dzięki wspólnemu wysiłkowi całego środowiska i zjednoczeniu sceny politycznej ponad partyjnymi podziałami udało się wprowadzić te, korzystne dla dziesiątek tysięcy rodzin w Polsce, rozwiązania.
Ustawa jest ważnym krokiem w dobrą stronę, aczkolwiek – jak każda – nie jest doskonała. Będziemy na bieżąco monitorować jej wdrożenie. Sejm odrzucił postulowane przez nas – i całą stronę społeczną – poprawki o przyznaniu świadczenia wspierającego osobom, które uzyskały minimum 50 pkt. w skali określającej potrzebę wsparcia. Jeśli w praktyce okaże się, że taka konstrukcja przepisów wyrzuca poza nawias wsparcia osoby najbardziej potrzebujące i świadczenie wspierające jest przyznawane nielicznym, będziemy o tym informować i dążyć do zmiany prawa. Przypominamy, że skala ta jest ustalana na poziomie rozporządzenia właściwego ministra i do jej zmiany nie trzeba nowelizacji ustawy.
Obecnie ustawa czeka na podpis Prezydenta. Liczymy, że nastąpi to w najszybszym z możliwych terminów, dzięki czemu najbardziej potrzebujące osoby otrzymają realne wsparcie od stycznia 2024 r.
Zmieniając absurdalne przepisy możesz naprawdę pomóc rodzicom najciężej chorych dzieci
3 miesiące
tyle mamy czasu na zebranie podpisów
100 000
tyle podpisów jest wymaganych aby nasz projekt trafił do Sejmu
175 000
tylu rodziców
możesz uwolnić od zakazu pracy
Co jest problemem?
- Opiekunowie dzieci z niepełnosprawnościami mają CAŁKOWITY zakaz pracy jeśli pobierają świadczenie pielęgnacyjne – 2 458 zł/m-c. Muszą za to utrzymać siebie i dziecko.
- Nie mogę podjąć legalnej pracy zarobkowej na umowę o pracę, zlecenie, o dzieło, nie mogą też prowadzić gospodarstwa rolnego i działalności artystycznej.
- Nie mogąc pracować, często brakuje im pieniędzy na leczenie i życie. 70% rodzin z osobą z niepełnosprawnością ma problemy z zakupem lekarstw czy z kosztami opieki zdrowotnej, a 6,5% z nich żyje w skrajnym ubóstwie.
Poznaj nasze historie
Aby być sobą
Pomoc państwa chciałbym traktować tylko jako zabezpieczenie na nagłe sytuacje, ale na co dzień chciałbym mieć możliwość zarabiania.
Drzwi na świat
Bardzo ciężko jest rodzicom osób niepełnosprawnych. 2000 zł świadczenia pielęgnacyjnego to jest kropla w morzu. Jak można nie dać rodzicom dorobić?
O krok do przodu
Studiowałam pięć lat, żeby mieć fach w ręku, żeby moc pracować, żeby móc się rozwijać zawodowo, robić również coś dla siebie. A teraz niestety jestem tego wszystkiego pozbawiona.
Dlaczego rodzice powinni móc pracować?
- by mieć pieniądze na leczenie i rehabilitację swoich dzieci
- ponieważ 70% z nich ma problemy z zakupem lekarstw i zapewnieniem należytej opieki
- możliwość podjęcia dodatkowej pracy, nawet w niewielkim wymiarze, pomogłaby wielu opiekunom wydostać się z zaklętego kręgu niezawinionej biedy
- nie zawsze opieka nad niepełnosprawnym dzieckiem wymaga zaangażowania 24 godziny na dobę
- wielu z nich to wysokiej klasy specjaliści i mogliby służyć swoją wiedzą i doświadczeniem
- praca to nie tylko wymiar finansowy, praca służy też rozwojowi i utrzymaniu relacji społecznych, zapobiega osamotnieniu i wykluczeniu
- w dobie pracy zdalnej wiele osób może pracować z domu