Opieka nad osobą niepełnosprawną wymaga wiele wysiłku fizycznego i psychicznego. To zadanie spada często na osoby kompletnie do niego nieprzygotowane, ale nawet te, które są doświadczonymi pracownicy domów opieki, przechodzą w końcu przez zespół wypalenia opiekuna.
Osoby niepełnosprawne wymagają niejednokrotnie pełnego, całodobowego wsparcia w codziennym funkcjonowaniu. W większości przypadków opieka nad nimi spada na najbliższych. Gdy sytuacja ma miejsce w dużej, zżytej rodzinie, łatwiej o podział obowiązków, co pozwala opiekunowi na odpoczynek i regenerację sił. Podobnie jest, gdy niepełnosprawnym zajmują się profesjonalne opiekunki, w domu lub w zakładzie leczniczym. Zmianowy system pracy zapewnia im chwilę oddechu od obowiązków. Znacznie gorzej wygląda sytuacja, gdy opiekę nad niepełnosprawnym sprawuje tylko jedna osoba, np. członek rodziny. Tego rodzaju opiekun codziennie pozostaje w ciągłej gotowości do niesienia pomocy podopiecznemu i spełniania jego wszystkich potrzeb. To praca w ciągłym napięciu, stresie, wymagająca nie tylko wytrzymałości fizycznej, ale również wyjątkowej cierpliwości, wyrozumiałości i elastyczności.
Warto pamiętać, że niepełnosprawność jest wielokrotnie powodem frustracji u osób nią dotkniętych. Gdy dotyczy starszych ludzi, mogą wiązać się z nią demencja lub Alzaheimer. Dlatego też opiekun osoby niepełnosprawnej często zmaga się nie tylko z wyzwaniami fizycznymi, ale także psychicznymi. Przeciążenie taką pracą następuje szybko, jeśli opiekun nie ma zmiennika i chwili na normalny odpoczynek. W takim momencie pojawia się Zespół Wypalenia Opiekuna.
Zespół Wypalenia Opiekuna – objawy i jak sobie pomóc?
Bez pomocy ze strony otoczenia, u osoby sprawującej w pojedynkę opiekę nad niepełnosprawnym, prędzej czy później pojawia się Zespół Wypalenia Opiekuna. Objawia się on osłabieniem organizmu, jego zmniejszoną odpornością na infekcje, częstymi bólami głowy, podwyższonym ciśnieniem, bezsennością i długotrwałym poczuciem zmęczenia. W sferze emocjonalnej widoczna jest zmienność nastrojów u opiekuna, ogólne przygnębienie, obniżona samoocena, bezradność, a nawet depresja. Osoba taka staje się obojętna nie tylko na to, co jej samej dotyczy, ale również podopiecznego. Nie potrafi zarządzać czasem, przestaje być kreatywna i nic jej nie cieszy. Często narzeka i wdaje się w konflikty. Nie wierzy w swoje kompetencje, jest bardzo krytyczna wobec siebie i za wszystko siebie obwinia. Tego rodzaju zespół zachowań jest dowodem na to, że dany opiekun potrzebuje specjalistycznej pomocy i wsparcia w wykonywaniu swoich obowiązków wokół niepełnosprawnego.
Brak czasu, spowodowany codziennymi działaniami przy podopiecznym, sprawia, że opiekun nie ma nawet chwili na uporządkowanie swojego życia, a jest to konieczne. Musi zadbać o regularny sen, krótkie spacery i kontakt z innymi ludźmi. Powinien również poszukać wsparcia wśród najbliższych, a jeśli jest to niemożliwe, pomyśleć o dorywczej fachowej pomocy. Musi być w pełni świadomy, że bez możliwości regeneracji sił i energii, nie będzie w stanie dobrze sprawować opieki nad niepełnosprawnym. W wolnych chwilach warto odpocząć lub sprawdzić wyniki rozgrywek sportowych dzięki STS kod promocyjny, czy zwyczajnie sprawdzić wiadomości z kraju lub z zagranicy.
Zespół Wypalenia Opiekuna może przytrafić się każdej osobie, która sprawuje codzienną opiekę nad niepełnosprawnym. Warto pamiętać, że opiekun musi mieć możliwość odpoczynku, by w prawidłowy sposób wykonywać swoje obowiązki.
